odszczurzanie – zwalczanie za pomocą środków chemicznych, fizycznych lub biologicznych wszelkich szkodliwych gryzoni, najczęściej szczurów i myszy. Zgodnie z powyższą definicją wszystkie te metody, bezpośrednio lub pośrednio, prowadzą do śmierci szkodnika. Stosowanie trucizn (środki chemiczne) obciąża środowisko naturalne, gdyż bardzo często trutka zjadana jest przez żaby i ślimaki. Obecnie stosowane substancje trujące są trwałe i trudno wydalane przez organizm, więc martwe wskutek spożycia trucizny gryzonie, żaby i ślimaki stają się trucizną dla padlinożerców. Poza tym u szybko rozmnażających się organizmów (a takimi są gryzonie) po pewnym czasie wytwarza się odporność na truciznę, co zmusza do poszukiwania nowych substancji biobójczych, których wprowadzenie do obrotu i stosowania jest czasochłonne i bardzo kosztowne. Dlatego praktykę, zgodną z powyższą definicją: deratyzacja zwalczanie powinno się stosować tylko wtedy, gdy gryzonie znajdą się wewnątrz obiektów.
Natomiast główny nacisk powinien być położony na ochronę budynków przed zasiedlaniem, wybierając takie materiały i rozwiązania techniczne, które uniemożliwią gryzoniom dostęp do wnętrza oraz na stosowanie środków odstraszających (repelentów).

tępienie, ze względów sanitarnych i gospodarczych, szkodliwych owadów, zwłaszcza pasożytniczych jak: muchówki , pluskwy, pchły, prusaki i karaluchy, wyniszczanie ich jaj i larw. W szerszym znaczeniu niszczenie stawonogów w ogóle. Metody stosowane w dezynsekcji można podzielić na:

• fizyczne: np. przegrzana para wodna, gorące powietrze, ogień, promieniowanie ultrafioletowe, mikrofalowe, prąd elektryczny i in.,
• mechaniczne: np. wyłapywanie, trzepanie, oczyszczanie
• chemiczne: środki owadobójcze, wśród których coraz szersze zastosowanie znajduje ozon,
• i biologiczne: zwalczanie za pomocą innych organizmów żywych.

Dwie pierwsze metody nie wymagają komentarza. Natomiast przy zastosowaniu metody chemicznej warto zwrócić uwagę, że owady bardzo szybko wytwarzają odporność na daną truciznę. Sprzyja temu krótki cykl rozwojowy, który może być wielokrotnie powtórzony w ciągu roku, bardzo liczne potomstwo i zasiedlanie trudnodostępnych przestrzeni. Osobniki, które przeżyły po kontakcie z trucizną, mają potomstwo w większości odporne na nią, co powoduje konieczność stosowania coraz to nowych substancji biobójczych. Metoda biologiczna (zwalczanie przy pomocy innych organizmów żywych) bywa skuteczna, ale jest zawsze bardzo ryzykowna, gdyż wprowadzenie nowego organizmu do środowiska ma trudne do przewidzenia i czasem bardzo dalekosiężne, negatywne skutki. Biorąc powyższe pod uwagę, należałoby skoncentrować wysiłki na ochronie obiektów przed inwazją i zasiedlaniem, wprowadzając odpowiednie zabezpieczenia techniczne i wzmożoną dbałość o właściwy stan sanitarny wewnątrz budynków i w ich sąsiedztwie. Ochrona przed szkodnikami powinna być prowadzona we współpracy z właścicielem obiektu, wg programu opracowanego w systemie HCCAP. Istotnym elementem ochrony obiektów przed infestacją jest ciągły monitoring.

odkażanie, postępowanie mające na celu niszczenie drobnoustrojów i ich przetrwalników. Dezynfekcja niszczy formy wegetatywne mikroorganizmów, ale nie zawsze usuwa formy przetrwalnikowe. To powoduje, że powinna być okresowo powtarzana. Dezynfekcja dotyczy przedmiotów i powierzchni użytkowych. Zdezynfekowany materiał nie musi być jałowy

W dezynfekcji stosuje się metody fizyczne, chemiczne i termiczno-chemiczne.

Im dłuższy jest czas działania i im wyższe stężenie środka dezynfekcyjnego (z wyjątkami), tym większa część drobnoustrojów zostanie zniszczona. W przypadku odkażania powietrza ważna jest jego odpowiednia wilgotność oraz stopień zapylenia. Ten drugi czynnik bardzo obniża skuteczność zabiegu.

Coraz częściej do odkażania używa się ozonu, który rozkładając się dostarcza tlenu atomowego – bardzo silnego utleniacza. Przedmioty, urządzenia np. klimatyzacyjne, pomieszczenia, woda… mogą być już bezpiecznie użytkowane po godzinie od zabiegu. Spowodowane jest to krótkim okresem półtrwania tej substancji wynoszącym, w zależności od temperatury, stanu dezynfekowanych powierzchni, pH, od kilku do 30 minut. Warto dodać, że produktem rozpadu jest tylko tlen. Dodatkową zaletą stosowania ozonu są jego właściwości odwaniające.

Pracownicy firmy INSE-TOX przeprowadzający zabiegi DDD posiadają wiedzę o biologii zwalczanych szkodników i ich wymaganiach środowiskowych, o preparatach biobójczych, posiadają umiejętności i doświadczenie, pozwalające właściwie wybrać i zastosować odpowiednią metodę likwidującą zagrożenie, która w możliwie najmniejszym stopniu będzie obciążać środowisko.

zawiera procedury, które systematycznie stosowane zabezpieczą teren i budynki zakładu przed: gryzoniami, owadami latającymi i owadami biegającymi. Program określa działania, mające na celu eliminację szkodników za pomocą środków i metod, które nie spowodują skażenia produktów stosowanymi pestycydami. Określa również działania, zapobiegające inwazji oraz infestacji szkodnikami pomieszczeń oraz zasady ciągłego monitoringu aktywności szkodników w budynkach i na zewnątrz nich.
Firma INSE-TOX wspólnie z właścicielem obiektu opracowuje program w systemie HCCAP, uwzględniając metodę Dobrej Praktyki Produkcyjnej (GMP) i Dobrej Praktyki Higienicznej (GHP).

to regularne wykonywanie zaplanowanych obserwacji i pomiarów wszystkich aspektów aktywności szkodników w celu uzyskania podstawowych danych, które potrzebne są do oceny dotychczasowych działań i projektowania działań korygujących. Jest on jedną z metod profilaktyki pozwalającej na natychmiastowe podjęcie właściwych kroków eliminujących zagrożenia. Dlatego należy prowadzić go w sposób rzetelny i prawidłowy. Metodami monitoringu są:

• przegląd urządzeń monitorujących: karmników deratyzacyjnych, lamp owadobójczych, pułapek na owady biegające,
• wywiad środowiskowy,
• inspekcja wizualna.

Istotnym elementem ochrony obiektów przed infestacją jest ciągły monitoring, pozwalający na kontrolę oraz ocenę poziomu zagrożenia i, w razie potrzeby, niezwłoczne podjęcie środków zaradczych.